DELİ GÖNÜL

[melleseferi]

DELİ GÖNÜL

Bir kerede dinle sözüm
Esme deli gönül esme
Yar aşkıyla yanar özüm
Küsme deli gönül küsme

Bırak seni sevmeyeni
Sevgi nedir bilmeyeni
Aşka değer vermeyeni
Sevme deli gönül sevme

Gel deyince gelmiyorsa
Sevdiğini bilmiyorsa
Göz yaşını silmiyorsa
Coşma deli gönül coşma

Aşkı ile yansan bile
Dönmeyecek boş nafile
Düşeceksin dilden dile
Düşme deli gönül düşme

Hep koşsanda aşk peşinden
Gitmesede hiç düşünden
Abu kevser yar döşünden
İçme deli gönül içme

Bolatım aşk ateşine
Bakmazki hiç gözyaşına
Düşme gönül yar peşine
Koşma deli gönül koşma

Şiir:  Osman BOLAT